Alle Hansen waren er klaar voor. De Valkenburgse heuvels zouden bedwongen worden.
Na de eerste klim zagen ze er nog allemmaal fit en fruitig uit.
Gelukkig kwam pauze 1 op tijd. Met dank aan Hans (en de broer van).
Ieder genoot zo op zijn eigen wijze...
Statieportret voor de Wilhelminatoren. De vermoeidheid sloop erin.
Pauze 2 bij de Zoete Zomerzoen op de Cauberg.
En toen was daar het verlossende eindpunt: Davanti.
Alle aandacht voor het dessert. En het bleef nog lang onrustig in Valkenburg.